ଦେଖିଲା କୁନା ମହୁଲ ଡାଳେ

ବସିଛି ଏକ ବଣି,

ପଡ଼ୁଛି ଯେତେ ମହୁଲ ଫୁଲ

ହିସାବ କରେ ଗଣି ।

ଡାକିଲା କୁନା କିଆଁ ଲୋ ବଣି

ଘଷୁଛୁ ଥଣ୍ଟ ଡାଳେ?

ଆ' ମୋ' ପାଶେ ଖାଇବୁ ଯେବେ

ମିଠା ପିଜୁଳି ଫାଳେ ।

ସୁନାର ଏକ ପଞ୍ଜୁରି ଗଢ଼ି

ଆଣିବେ ବାପା ମୋର,

ମାଆଠୁ ମାଗି ଦେବିଲୋ ତୋତେ

କଦଳୀ, ଛେନା, ସର ।

ସୁନା ଗିନାରେ ଦେବି ମୁଁ ପାଣି

ରୂପା ଥାଳିରେ ଭାତ,

ବୁଲାଇ ନେବି ମେଳାକୁ ତୋତେ

ଦେଖିବୁ କେତେ ଯାତ ।

କ‌ହିଲା ବଣି କୁନା ଭାଇନା,

କ‌ହିଲ ସତ ଏକା,

ମନରେ ତୁମ ଶରଧା ଥାଉ

ନିଇତି ହେବ ଦେଖା ।

ଗଛରୁ ଗଛ ଉଡ଼ି ଉଡ଼ିକା

ପାଉଛି କେତେ ସୁଖ,

ଡାଳରେ ଥାଇ ଦେଖଇ ମୁହିଁ

ଜ‌ହ୍ନମାମୁଁର ମୁଖ ।

ବୁଲୁଛି ଖାଇ ବଣର ଫଳ

ଡିମିରି, ଆମ୍ବ, ଜାମୁ,

ଶୋଉଛି ସୁଖେ ବସାରେ ମୋର

ଲେଉଟି ନାନା କାମୁ ।

କୁନା ଭାଇନା ସୁନା ପଞ୍ଜୁରି

ସେ ସୁଖ ଦେବ କିବା?

ଯିଏ ଯାହାର ମନ ଖୁସିରେ

ଆପଣା ସୁଖେ ଥିବା ।

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋ ସୁନା ପଞ୍ଜୁରି

ରୂପା ଥାଳିର ଭାତ,

ଏ ଗଛ ଡାଳ ସରଗ ମୋର

ବଣ ପରାଣ ମିତ ।